Czym jest wiersz biały?

Nie każdy wiersz musi mieć rymy, żeby dało się go płynnie przeczytać. Choć przeważnie w szkołach omawiamy wiersze tradycyjne, to czasami możemy trafić też na wiersze białe, w których gustują dziś przede wszystkim młodzi współcześni artyści. Wiersze białe rządzą się swoimi prawami i wyraźnie odznaczają się od klasycznej poezji, ale mają też swój urok. Możemy również trafić je do analizy na naszej maturze na koniec edukacji.

Wiersz biały nie musi się znacznie różnić od klasycznych wierszy. Jego główną cechą jest całkowity brak rymów, nie tylko na końcu każdego wersu, ale w całej jego treści. Nie oznacza to jednak, że staje się on od razu prozą, choć w szkole często powtarza nam się, że cechą liryku jest zapis za pomocą rymów. To spore uproszczenie i lepiej byłoby powiedzieć, że jest pisany w formie wiersza, stawiając przede wszystkim na dość specyficzną konstrukcję, a to wiersz biały zawsze posiada. Tak jak wiersze tradycyjne może on opisywać emocje, naturę czy ukochaną podmiotu lirycznego. Wielu współczesnych autorów stawia na ten rodzaj wierszy, ponieważ staje się on wtedy bardziej naturalny. Kiedy nie ma w nim rymów, nie narzucamy czytelnikowi tempa, a jakie powinien czytać, ale zostawiamy mu w tej kwestii pełną dowolność. Dzięki temu wiersz zależnie od tego, kto go czyta, może zostać uznany za smutny, wesoły albo neutralny. Tak naprawdę wiersz biały pozwala twórcy dotrzeć do potencjalnego odbiorcy w mocniejszym sensie.